Μια νέα εταιρεία, η Carbon3D, μόλις αποκάλυψε μια εντελώς νέα επαναστατική διαδικασία 3D εκτύπωσης, η οποία είναι μεταξύ 25 και 100 φορές πιο γρήγορη από ό, τι είναι διαθέσιμο στην αγορά σήμερα. Η τεχνολογία που η εταιρεία αποκαλεί CLIP (Continuous Liquid Interface Production) λειτουργεί με την εκμετάλλευση της δύναμης του φωτός και του οξυγόνου για να στερεοποιήσει μια φωτοευαίσθητη ρητίνη. Ακούγεται όπως η τεχνολογία Stereolithography (SLA) σωστά; Ναι και όχι. Ενώ χρησιμοποιεί τις αρχές που βλέπουμε μέσα σε μια τυπική διαδικασία SLA, όπου ένα λέιζερ ή ένας προβολέας με UV φως στερεοποιεί μια φωτοευαίσθητη ρητίνη, η διαδικασία CLIP της Carbon3D ξεφεύγει κατά πολύ από την τεχνολογία που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε όλοι.
“Η τρέχουσα τεχνολογία 3D εκτύπωσης έχει αποτύχει να τηρήσει την υπόσχεσή της να φέρει επανάσταση στην κατασκευή,” είπε ο Δρ Joseph DeSimone, Διευθύνων Σύμβουλος και συνιδρυτής της Carbon3D. “Η Τεχνολογία CLIP μας προσφέρει αξιοσημείωτη βελτίωση ταχύτητας, σταθερές μηχανικές ιδιότητες και επιλογή υλικών που απαιτούνται για πολύπλοκα εξαρτήματα με εμπορική ποιότητα.”
Αντί της εκτύπωσης ενός αντικειμένου στρώμα με στρώμα, το οποίο οδηγεί σε απίστευτα χαμηλές ταχύτητες καθώς και σε ασθενή συνολική δομή, αυτή η νέα τεχνολογία χρησιμοποιεί ταυτόχρονα το φως ως ένα τρόπο για να στερεοποιήσει την ρητίνη, και το οξυγόνο ως παράγοντα αναστολής, ώστε να επιτύχει μεγαλύτερη ταχύτητα εκτύπωσης.
Φέρνοντας οξυγόνο στην εξίσωση, μια μηχανική τεχνική για 3D εκτύπωση γίνεται ξαφνικά μια συντονίσιμη φωτοχημική διαδικασία, η οποία μειώνει τους χρόνους παραγωγής, αφαιρεί το την εμφάνισης στρωμάτων και παρέχει μια τεχνολογία που ίσως να φέρει την 3D εκτύπωση στο επόμενο επίπεδο. Η διαδικασία CLIP βασίζεται σε ένα ειδικό διαφανές και διαπερατό παράθυρο που επιτρέπει τόσο το φως και το οξυγόνο να περάσει. Σκεφτείτε το σαν ένα μεγάλο φακό επαφής. Το μηχάνημα είναι τότε σε θέση να ελέγχει την ακριβή ποσότητα του οξυγόνου και το πότε το οξυγόνο επιτρέπεται στην πισίνα ρητίνης. Το οξυγόνο δρα ανασταλτικά στην σκλήρυνση της ρητίνης σε ορισμένες περιοχές, όπως το φως σκληραίνει τις περιοχές που δεν έχουν εκτεθεί στο οξυγόνο. Έτσι το οξυγόνο είναι σε θέση να δημιουργήσει μια «νεκρή ζώνη» μέσα στη ρητίνη η οποία είναι τόσο μικρή όσο μερικά micron σε πάχος (περίπου διαμέτρου 2-3 ερυθρών αιμοσφαιρίων). Σε αυτή την υποενότητα της ρητίνης, είναι κυριολεκτικά αδύνατο να συμβεί φωτοπολυμερισμός και έτσι από αυτή τη νεκρή ζώνη ελέγχεται η συνεχή ροή εκτύπωσης σε αντιδιαστολή με τον τμηματικό τρόπο που γινόταν ως τώρα, στρώση στρώση.
Η διαδικασία CLIP αναπτύχθηκε αρχικά από τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της εταιρείας Joseph DeSimone, μαζί με τους συναδέλφους του, τον καθηγητής Edward Samulski και τον Δρ Άλεξ Ermoshkin. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε πώς αυτή η τεχνολογία τελικά θα εξελιχθεί και θα αξιοποιηθεί εμπορικά. Θα ξέρουμε σε περίπου ένα χρόνο…
